GO YELLOW: A Tribute to Cory Aquino...

tie a yellow ribbon 'round the old oak tree..

Nakakalungkot na balita ang sumalubong sa akin sa umaga ng sabado. Matapos ang masayang bonding ng mga kaibigan ko sa SCA, hindi kami agad nakauwi dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan at hangin. Ang akala ko ito ay dulot ng bagyong Jolina. Nakauwi naman ako ng ligtas nung umagang iyon. Nungit sa pagsikat ng araw, tila bumuhos na ang malamig na tubig sa akin. Tumawag ang tita ko, at sinabi na wala na si cory...

Bigla ko ring na-alaala ang ganitong eksena nung namatay ang tatay ko. Sa totoo lang hindi ko pa siya nakausap ng personal. Nakikita ko lang siya from a distance at dun lang. Pero malalim din ang impluwensya niya sa akin dahil sa kanyang pananampalataya. Super Bilib ako sa kanayang aktibo sa simbahan. Kaya nga makikita ang malalim na samahan nila ni Cardinal Sin noon. Sa mga panahon na ako ay dumadaan sa pagsubok ko sa buhay. Maraming instances na may kinalaman si Tita Cory upang maunawaan ko ang kalooban ng Diyos at lalong ibigay ang tiwala sa maykapal. One instance was when I was watching the EDSA people power 1 on TV. Korny, oo... pero naunawaan at napahalagahan ko yung moment na yun.

From a housewife to the precidency...

Hindi inaasahan ni Cory ang ganung pangyayari, sa totoo lang mas ninais niya na maging simpleng maybahay na tinataguyod ang kanyang pamilya. Isang simpleng nanampalataya na nagamit ito bilang batayan sa pagpapalakad ng bansang matinding nasugatan sa madugong mundo ng pulitika. At kitang kita ito kahit sa kanyang pag-upo sa pagkapangulo. Bumaba siya at ipinahayag ang pagiging mapagmatiyag sa kalagayan ng bansa. Hindi niya hinangad ang magtagal sa pulitika, kahit marami na ang umudyok sa kanya.
Tulad ng pangako ko ay naging personal na adbokasiya ang GO YELLOW bilang supporta habang siya ay nasa ospital pa. Mula sa blogs, e-mail, at pictures patuloy ang aking makakaya upang magsolicit ng dasal para sa kanya. Noong nakaraang mga araw din ay kinukuhanan ko ng litrato ang mga lugar na may nakakabit na yellow ribbon. Sa skul, sa kalye, sa mga poste at iba pa. Mula rin sa maliit na bagay, tila may pakonsenya siya sa mga pinoy. Sabi nga "The Filipino is woth dying for", at mula dito, nagbago ang kasaysayan sa pagbalik ng demokrasya sa bansa.
Susubukan kong bukas na makapunta sa kanyang burol sa Manila Catedral at sana mapalad akong makita siya. Di ko rin alam kung dami ng taong bubuhos doon. At sa mga litrato kong nagpapakita ng yellow ribbon, ito na ang aming alay sa kanyang pagiging isang minamahal ang Diyos.
Sa ngayon, patuloy pa rin ako, nawala man siya, ang kanyang gawain na nakaimpluwensya sa kapwa at sa aking bayan. Sanawa ay maipahayag ko ito ng buong puso at may matibay na pananampalataya sa isa sa mga inspirasyon nating lahat.

Eto ang isang dasal niya na tila isang indikasyon sa hirap na pinapasa niya...

Prayer For A Happy Death by Cory Aquino

Almighty God, most merciful Father
You alone know the time
You alone know the hour
You alone know the moment
When I shall breathe my last.

So, remind me each day,
most loving Father
To be the best that I can be.
To be humble, to be kind,
To be patient, to be true.
To embrace what is good,
To reject what is evil,
To adore only You.

When the final moment does come
Let not my loved ones grieve for long.
Let them comfort each other
And let them know
how much happiness
They brought into my life.
Let them pray for me,
As I will continue to pray for them,
Hoping that they will always pray
for each other.

Let them know that they made possible
Whatever good I offered to our world.
And let them realize that our separation
Is just for a short while
As we prepare for our reunion in eternity.

Our Father in heaven,
You alone are my hope.
You alone are my salvation.
Thank you for your unconditional love, Amen.